KLEŃ
Gdzie?
Szeroko rozprzestrzeniony i dość powszechnie występujący gatunek. Klenia można spotkać w krainie leszcza i w środkowej strefie krainy pstrąga. Wyszukuje miejsca obfitujące w urozmaicone kryjówki, jak np. korzenie nadbrzeżnych drzew, głazy, wodne rośliny, zwisające nad wodą, zanurzone w niej gałęzie i różne naniesione zawady przy brzegu i w dnie rzeczyska. Odpowiadają mu jednak w zasadzie wszystkie miejsca środowiska wodnego, zwłaszcza jeżeli ma tam pod dostatkiem pokarmu, co do którego nie jest wybredny. W zimie i wiosną spotyka się go w głębokich, zacisznych jamach blisko strefy prądu, w lecie jest właściwie wszędobylski; rano i wieczorem przebywa bliżej brzegów, w ciągu dnia na plosie. W zimie spotyka się go na granicy lodu i wody. W czasie roztopów i wiosennego przyboru wody chroni się w spokojnych zatokach, przy ujściu dopływów rzek, w starorzeczach i łachach.
Kiedy?
Z wyjątkiem ostrych zim bywa aktywny przez cały rok. Wiosną, po przejściu wysokiej wody żyje w rejonach średnio głębokich przy dnie, w wodzie wolno płynącej. W okresie wylotów chruścików i jętek pływa przy powierzchni. Z nadejściem lata przebywa na płyciznach, blisko głównego nurtu, w zatokach i po wewnętrznej stronie łuku rzeki. W letnie słoneczne dni żeruje blisko powierzchni, zarówno w nurcie, jak i przy brzegach. W czasie upałów wyszukuje sobie miejsce na prądzie wody. Z nadejściem zimy powoli ściąga na głębiny, a na ich obrzeżach ugania się za pokarmem. Najlepiej bierze o cichym brzasku i spokojnym wieczorem. Korzystne i niekorzystne czynniki mające wpływ na połów klenia są podobne jak u innych gatunków ryb.
Sprzęt.
Należy go dobrać do rodzajów przynęt i stosowanych metod połowu. Żyłka grubości 0,25 mm, haczyki wielkości 3—10, czuły, dobrze wyważony spławik; do łowienia na muchę przy-pony koniczne, kula wodna.
Metody połowu klenia.
Na przepływankę ze spławikiem lub bez, pod powierzchnią i na niej lub z lekkim obciążeniem utrzymującym przynętę przy dnie. Na przystawkę ze spławikiem i bez niego, na różne przynęty, włącznie z żywymi i martwymi rybkami, metodą spinningową na błystkę lub martwą rybkę. Na mokrą i suchą sztuczną muchę (kleniową). „Na trzepaczkę”. Metodą wietrzną.
Przynęty.
Wiosną dżdżownice, rosówki, gnojaki, pijawki, larwy owadów, ochotki. W lecie chruściki, koniki polne, inne owady i ich larwy, chleb, ciasto parzone, ziemniaki, kukurydza, groch, ciasteczka, ser i pierwsze czereśnie. Późnym latem i na początku jesieni stosuje się te same przynęty, więcej czereśni, wiśni, śliwek i innych pestkowych owoców, prócz tego mniejsze żywe i martwe rybki lub ich części, jarzębinę, małą wirującą błystkę lub wahadłową, sztuczną muchę na większym haczyku. W zimie dobra jest żywa lub martwa rybka na przepływankę, jelita drobiu, kawałki drobiowej wątroby, gotowana słonina i wieprzowy szpik, serowa pasta. Ze sztucznych przynęt warto spróbować łowić na smukły wobler, rapale, streamery (Fizzi—Wizzi i Mudler Minnow).
Inne uwagi.
Średnia masa łowionych egzemplarzy jest dość duża. Kleń jest wszystkożerny, nie gardzi niczym, co może nadawać się do jedzenia i dostanie się do wody; znacznie ułatwia to wybranie przynęty. Jest jednak bardzo płochliwy, ostrożny i podejrzliwy, zwłaszcza samotna, grubsza sztuka. Żeruje w zasadzie przez cały rok i można go łowić wszystkimi dozwolonymi metodami. Są to główne przyczyny jego wysokiej oceny jako ryby o znaczeniu gospodarczym, a zwłaszcza sportowym. Przynętę chwyta szybko i energicznie, toteż podczas połowu konieczna jest pełna koncentracja. Dobrze reaguje na nęcenie lub podnęcanie w czasie połowu. Lepiej nie oczekiwać kleni na jednym miejscu, ale aktywnie ich poszukiwać.
Jeśli jako przynętę stosujemy jelita drobiowe, uzbrajamy je potrójną kotwiczką nr 8—11. W czasie wiosennego przyboru wód dobra jest rosówka przebita haczykiem przez środek ciała w taki sposób, że zwisają z niego oba jej końce. Przy stosowaniu metody na przepływankę przynętę puszczamy z wodą na odległość do 30 m. Połów klenia dlatego jest taki interesujący, że można wypróbować przy tym wszystkie znane nam metody. Wymaga on jednak cierpliwości. W Polsce wymiar ochronny klenia wynosi 25 cm, okresu ochronnego nie ma. Można w ciągu dnia złowić 10 kleni, łącznie z jaziem, leszczem i świnką.