SIEJA
Gdzie?
Jest to ryba jeziorowa, chowana w naszych gospodarstwach stawowych. Pochodzi z północnych jezior niemieckich. Dzięki zarybieniom zasięg jej występowania objął niektóre nasze zbiorniki zaporowe (Jesenice), w których stanowi ona obiekt sportowych połowów. Wskutek licznych ucieczek ze stawów sieja przedostała się do wód płynących. Połowy siei, zwłaszcza w zbiornikach zaporowych, corocznie stają się intensywniejsze. Sieje są typowymi rybami głębinowymi, szukamy ich więc nad głęboczkami przy dnie, w ciepłe i deszczowe dni na średnich głębokościach lub w płytszych miejscach, a nawet przy powierzchni, do której podpływają po owady.
Również w Polsce liczba jezior, w których występuje sieja, zwiększa się dzięki opanowaniu technologii produkcji starszego materiału zarybieniowego. Autochtonicznie występuje ona w niewielu jeziorach, najczęściej sielawowych, rzadziej leszczowych.
Kiedy?
W ciągu całego roku, z wyjątkiem okresów upalnych.
Sprzęt.
Średnio ciężkie, czułe wędzisko, dobrze wyważony spławik, żyłka grubości 0,15—0,20 mm, haczyki 9—12, muszki 12—14; można łowić z dwoma bocznymi przyponami. Błystki do pionowego spinningowania, miniaturowe, wysmukłe pilkery o długości 4—6 cm, minibłystki o długości 15 mm ze skrzydełkiem i haczykiem nr 8, paternoster do opuszczania i podciągania przynęty .
Metody połowu.
Na przepływankę z dobrze wyważonym spławikiem i przynętą opuszczoną 10—20 cm nad dno. Tam, gdzie znajduje się bezpieczne, twarde dno, można kłaść na nim przynętę jak dla leszcza. Stosuje się następujące metody: na sztuczną muchę, marmyszkę, spinningowanie miniaturowymi błystkami, podnoszenie i opuszczanie przynęty.
Przynęty.
Ochotki, gnojaki, białe „robaczki”, larwy chruścików, makaron (kolanka), suche muchy, mokre muchy-nimfy, małe marmyszki lub minipilkery z dodatkiem odpowiedniej przynęty żywej, miniaturowe perłowe błystki. Jesienią i w zimie łowi się na najmniejsze rybki zaczepione za obie wargi i umieszczone na plosie zbiornika.
Inne uwagi.
Ryba ta nie występuje jeszcze powszechnie, trudno więc specjalizować się w jej połowach. Przeważnie zwraca na siebie uwagę wędkarza przy okazji połowów innych ryb lub gdy zbliża się bezpośrednio do powierzchni wody. Jest bardzo płochliwa. Osiąga masę 1 — 1,5 kg. Ma bardzo smaczne mięso, jak wszystkie ryby łososiowate. Żywi się zooplanktonem i fauną denną, gdy zaś w jej środowisku występują drobne rybki, może na nie polować. Wskutek tego u siei zaznacza się duże zróżnicowanie kształtów ciała, tempa wzrostu, zwłaszcza jednak zwyczajów i aktywności życiowej (biologii). Właściwie nie opracowano dobrych metod połowu siei. W RFN, NRD, Austrii, Szwajcarii i w Polsce żyje w jeziorach wiele różnych form siei, które różnią się także sposobem brania na wędkę. Możemy więc sami wypróbować opracowane tam metody połowu.
W Polsce sieja jest gatunkiem częściowo chronionym; jej wymiar ochronny wynosi 35 cm, a okres ochronny trwa od 15 października do 31 grudnia. W ciągu doby można złowić najwyżej 2 szt., łącznie z węgorzem.