JAZGARZ
Gdzie?
Jazgarz występuje tylko w niektórych rejonach. Jest rybą zdecydowanie głębinową, spotykaną w cieplejszych i spokojnie płynących wodach, w zbiornikach zaporowych. W Polsce masowo występuje w wielu jeziorach, zwłaszcza typu sielawowego i leszczowego. Przebywa w miejscach głębszych, w rzekach — powyżej jazów, w bocznych zatokach i jamach, przy dnie starorzeczy o dnie twardym, żwirowo-piaszczystym lub piaszczystym.
Kiedy?
Od wiosny do jesieni, wyjątkowo przy końcu zimy, sporadycznie w dni pochmurne. Przy wieczornej szarówce brania ustają.
Sprzęt.
Czuła wędka, żyłka 0,15—0,20 mm, haczyk 6 — 8 (mniejszych stosować nie można, gdyż byłyby kłopoty z wyjęciem ich z pyska ryby), lekki spławik, obciążenie w zależności od głębokości wody i szybkości jej przepływu.
Metody połowu.
Na przepływankę z przynętą przy dnie lub na przystawkę z obciążeniem i spławikiem.
Przynęty.
Pochodzenia zwierzęcego, zwłaszcza dżdżownice, larwy owadów, ochotki, białe „robaczki”, kawałki mięsa.
Inne uwagi.
Żyje w stadach, jest bardzo żarłoczny, nieostrożny, mało płochliwy, przynętę chwyta zdecydowanie. Należy zacinać natychmiast, gdyż szybko połyka przynętę wraz z haczykiem. Ponieważ nie osiąga większych rozmiarów (tylko 10—15 cm), objada przynętę w czasie połowu innych gatunków ryb, przez co nie cieszy się sympatią wędkarzy. Jest wyśmienitą przynętą na węgorza, sandacza, szczupaka, suma i dużego okonia. Twardych promieni płetwy grzbietowej nie należy obcinać. Nie poluje na inne rybki, choć istnieją informacje, że zjada ikrę i wylęg innych gatunków ryb. Mięso ma bardzo smaczne; zupa z jazgarzy jest prawdziwym przysmakiem. Ryba dobra dla początkujących wędkarzy, gdyż mogą na niej trenować zacinanie. Jeśli denerwuje nas częste branie jazgarzy, należy przenieść się na inne łowisko. W Polsce jazgarz nie jest chroniony i jego połów nie jest limitowany ilościowo.
JAZGARZ ŻÓŁTY
Występuje sporadycznie w dorzeczu Dunaju i jego słowackich dopływach. Nie jest drapieżnikiem. Nie ma znaczenia gospodarczego ani sportowego. W Polsce nie występuje.