JELEC
Gdzie łowić?
Gatunek ten jest szeroko rozprzestrzeniony; ryby te rozmnażają się przeważnie w krainie brzany, w dolnych rejonach wód pstrągowych i niektórych odcinkach szybciej płynących wód w krainie leszcza. Wymaga twardego dna i obecności kryjówek. W mniejszych i węższych ciekach przebywa w środkowym nurcie, w szerszych — w strefie przybrzeżnej. Wczesną wiosną znajdujemy go w spokojniejszych i głębszych wodach, po ociepleniu — w płytkich i szybciej płynących, bądź też w górnej, przypowierzchniowej warstwie wody, nawet pod samą powierzchnią. W pogoni za pokarmem często wyskakuje ponad wodę.
Metody połowu.
Na wiosnę i jesienią łowi się jelca na przepływankę; sprzęt musi być czuły, żyłka 0,15—0,20 mm, haczyki 14—17, czuły spławik z małym obciążeniem. Na przynętę stosuje się gnojaki i larwy owadów wodnych. W lecie stosuje się taki sam sprzęt, łowi się na przepływankę bez obciążenia, na przynętę używa się lądowych owadów, np. koników polnych i czerwonych gnojaków, larw owadów wodnych, kawałków ciasta, chleba, bułki. W lecie łowimy także metodą „na trzepaczkę“, jako przynętę stosując owady lub sztuczną muchę.
Inne uwagi.
Przeciętna długość złowionych ryb nie przekracza na ogół 25 cm, a masa — 0,3 kg. Zanęcanie jelców jest nieskuteczne i nie wchodzi w rachubę, korzystniej jest odnaleźć stanowisko, gdzie w danym okresie żerują. Jelec jest bardzo płochliwy, toteż jego połów „na trzepaczkę” i sztuczną muchę jest połączony z wędkarskimi emocjami. Na wynik połowu korzystnie wpływa pogoda słoneczna, niekorzystnie zaś — pochmurna. Jelec jest dobrą przynętą (przy czym nietrudno go złowić), wielce ruchliwą i w związku z tym prowokującą drapieżniki do ataku.